رویای چوبی

گاهي آدم – بيهوده- با يك خيال پر از شكوه مي شود، به¬گونه اي كه تمامي وجوه ش، موسيقي شور مي زند؛ سرشار از اميد مي گردد، اميدي كودكانه كه ذهن ده سالگي به يك اسب چوبي يا بادكنكي سرگردان در هوا دارد و با آن كه مي داند هر لحظه ممكن است افزايش حجم هواي درون، يا عدم تناسب فضاي بيرون، بتركاندش، دل به آن خوش كرده و چشم از آسمان گريزهايش برنمي¬داد. مجموعه حاضر مجموعه ائيست از غزل ، رباعي، مثنوي و دوبيتي پيوسته(چهارپاره)