مهج الدعوات و منهج العبادات (متن و ترجمه کامل)

نام کامل: مهج الدعوات و منهج العبادات

مؤلف:کتاب مهج الدعوات و منهج العنایات تألیف سید رضی الدین علی بن موسی بن طاووس (متوفی 664 قمری) یکی از آخرین آثار این عالم ربانی شیعه است که در سال 662 هجری نگارش یافته است. موضوع اصلی این کتاب ادعیه و احراز می‌باشد.

زبان اثر: عربی - فارسی 

موضوع: مجموعه‌ای از دعاها، حرزها و اعمال عبادی ویژه‌ی زمان‌ها و نیازهای گوناگون

اهمیت: از منابع مهم دعا و عرفان شیعی، مورد استفاده‌ی بسیاری از محدثان بعدی مانند علامه مجلسی 

فهرست کتاب مهج الدعوات

مقدمهٔ مؤلف: دربارهٔ فضیلت دعا و نیت خالص.

باب اعمال و دعاهای ایام هفته (شنبه تا جمعه).

باب اعمال و ادعیهٔ ماه‌های قمری (رجب، شعبان، رمضان، ذی‌الحجه…).

دعاهای اوقات خاص: شب قدر، عید قربان، عید فطر، عرفه.

حرزها و تعویذات مشهور: حرز امیرالمؤمنین(ع)، حرز امام جواد(ع)، حرز امام سجاد(ع).

دعاهای رفع بیماری و بلا: دعا برای شفای بیمار، رفع گرفتاری و دفع شر دشمن.

مناجات‌ها و منثورهای عرفانی: گفت‌وگوهای عاشقانه با خداوند، استغفار، توبه.

سید بن طاووس، از نوادگان امام حسن مجتبی و امام سجاد (ع) و نقیب شیعیان در دوران حکومت مغول بر بغداد، به دلیل تقوا، مراقبه و حالات عرفانی خود، به «جمال العارفین» معروف است. او آثار فراوانی در زمینه ادعیه و زیارات داشته که از جمله مشهورترین آنها کتاب مقتل «لهوف» است.

در این کتاب، سید بن طاووس فقط ادعیه‌ای را گردآوری کرده که به زمان و مکان خاصی محدود نمی‌شوند، برخلاف کتب مشابهی چون جمال الأسبوع و الاقبال که مرتبط با زمان‌ها و مکان‌های مشخص بودند. کتاب با احراز وارده از معصومین آغاز شده و به ادعیه پیامبر اکرم (ص) و امام زمان (عج) و نیز سایر پیامبران اشاره دارد.

کتاب شامل ادعیه متنوعی است که بخشی از آنها تحت عنوان «دعاء ورد على خاطری» به نقل از خود سید آمده است. در پایان، فصولی درباره اوقات استجابت دعا و صفات دعاگو قرار دارد.

سید بن طاووس برای سهولت مطالعه، سندها و روایات را حذف کرده و تنها نام راویان از ائمه را ذکر کرده است، گاهی نیز منابع دعاها را آورده است