سفرنامه باران

 یک مجموعه شعر با عنوان «سفرنامه باران» است که شامل ۲۵ صفحه و تعداد زیادی شعر با درونمایه‌های عاشقانه، عرفانی، اجتماعی و گاه فلسفی است. اشعار از نظر زبانی و سبکی تحت تأثیر ادبیات کلاسیک فارسی (به ویژه سبک عراقی و سبک هندی) و نیز شعر معاصر هستند و از تصاویر و مضامین تکراری مانند باران، غم، عشق، جدایی، مادر، طبیعت و... بهره می‌برند.

برخی ویژگی‌های بارز این مجموعه:

• زبان و لحن:
  زبان شعرها اغلب ساده و روان است، اما در برخی بخش‌ها از ترکیبات و اصطلاحات کهن و ادبی نیز استفاده شده است. لحن غالب، غمگین و عاشقانه است.

• موتیف‌های تکرارشونده:

  • باران

  • چشم‌های سیاه

  • غم و فراق

  • مادر

  • شب و ماه و ستاره

  • زندان (نمادین)

  • طبیعت (رود، دریا، گلستان، کوه)

• قالب‌های شعری:
  بیشتر اشعار به صورت نیمایی یا سپید سروده شده‌اند، اما در برخی موارد از قالب‌های کلاسیک مانند غزل نیز اثر دیده می‌شود.

• درونمایه‌ها:

  • عشق زمینی و عرفانی

  • تنهایی و بی‌کسی

  • درد فراق و دوری

  • ستایش مادر

  • جستجوی معنا در زندگی

  • شکایت از روزگار و تقدیر

نمونه‌ای از ابیات برجسته:

زندگی سوختن و ساختن و دشوارست
زندگی رنج کشیدن ز پس بیمارست
زندگی پیر شدن در خم و پیچ حسرت
زندگی یک تنه اندازه‌ای زخمی کاربست

مادر که باشی می توانی رود هم باشی
جاری شوی در جویبار زندگی هوشیار

باران نم نم، شوقی ام که بر تو باریدم
دیوانگی کردم تو را دیوانه نامیدم

اگر نیاز به تحلیل دقیق‌تر، بررسی سبک، یا گردآوری ابیات بر اساس درونمایه خاصی دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.